Wielka Sala

fffsfdsfdsfdsfwefrcjksjfuieuuifryeruyfvyrdtyytveytgyctgrvyfeuftrutextj

Severus, niestety dalej z kwaśną miną, wparował bocznym wejsciem do Wielkiej Sali omiatając je posępnym spojrzeniem. Wielka Sala, była taka sama jaką ją zapamiętał z kilkoma jedynie różnicami. Nigdy nie przebywał w zamku podczas przerwy letniej, dlatego zdziwił sie, że wszystkie stoły zostały przesunięte pod ściany, pozostawiając ogromną, pustą przestrzeń przed sobą.
Dośc niemrawym krokiem przebrnął przez kilka stopni podwyższenia i usiadł na pierwym lepszym miejscy, z brzegu stołu, z dala od wszystkich udając, że nikogo nie widzi.
W duchu jedynie cieszył się za boczne wejście dla nauczycieli. Nie chciałby wchodzić do Sali jak uczniak i to wedrując przez jej cała pusta przestrzeń.

Minerwa, wraz z profesorem Flitwickiem siedziała przy stole i rozmawiali o czymś przyciszonym głosem. Kiedy jednak Severus wszedł do Wielkiej Sali przenieśli na niego spojrzenia.
-Severusie, nie usiądziesz bliżej?-spytała spokojnie kobieta.
Nie zamierzała go zmuszać, aż tak jej nie zależało na informacjach dotyczących jego życia. Ale ceniła sobie etykietę i dobre maniery więc nie mogła tak go zignorować.
By być szczerą ze samą sobą... musiała przyznać, że bardziej chciałą spróbować wyciągnąć z Severusa informacje na temat innych uczniów niż jego samego. Może wie co się dzieje u Potterów? Z tego co ona wiedziała to byli małżeństwem, dostała zawiadomienie o ślubie, ale nic po za tym.

Dobrze, że jeszcze nie nałożył sobie niczego na talerz. Podniósł sie z krzesła i spokojnie prześlizgnął się za innymi, by przysiąść zaraz obok Minerwy, przepraszamy.. Pani profesor. Nie byli przecież jeszcze na ty. Przynajmniej nie on, a trzeba było przyznać, może i był brzydki, ale trochę manier znał, matka wychowała go na tyle ile umiała.
-Więc.. - zaczął ponownie, tym razem starając sie na uprzejmy ton. - Kiedy sie wcześniej widzieliśmy, wspominała cos pani o przesłuchani. Jako usłużna ofiara śledztwa, jestem gotowy. - zakpił uśmiechając się krzywo pod nosem i czekając na atak jej ciekawości, który musiał byc naprawdę duży.
Och, może i nie było go jakis czas w szkole, ale dobrze pamiętał, że profesor McGonagall to kobieta jak kazda inna, a do tego ciekawska z niej diablica. Inaczej nie zmieniałaby sie w kota, prawda?

Uniosła lekko brwi. Chyba nie przywykła do tego tonu wypowiedzi z ust akurat tego ucznia. Severus z jej wspomnień zazwyczaj używał w stosunku do profesorów monosylab lub zdań prostych unikając konieczności większego zaangażowania w kontakty międzyludzkie. A tu proszę.
-To nie przesłuchanie, Severusie. Chciałam jedynie zagaić co porabiałeś po ostatnim roku w szkole. Pracowałeś gdzieś? Spotykałeś się z kimś ze szkoły?-spytała spokojnie.
Nie traktowała tego jak śledztwa. Chciałą pomóc mu się odnaleźć w nowej roli, w końcu według niej, nie łatwo było wejść w rolę nauczyciela gdy tak niedawno było się uczniem. Pamiętała jak ona dziwnie się czuła, choć jej usposobienie pomogło jej szybko zaklimatyzować się na nowej pozycji. Severus był jednak inny i mimo wszystko chciała mu pomóc, przynajmniej póki nie było jeszcze uczniów. Ale nic na siłę.

-Pracowałem nad tytułem Mistrza Eliksirów, troche pracowałem. Szczerze, nie utrzymywałem zbyt duzych kontaktów z nikim spoza szkoły, nie liczac kilku przyjaciół ze Slytherinu, pani profesor. - mruknął kładąc dość duzy nacisk na 'kolegów ze Slytherinu', którymi byli nie kto inny jak Lucjusz Malfoy i reszta Śmierciożerców.
- Prawda jest taka, że nauka zajęła mi zbyt duzo czasu, nie pozostawiła zbyt wiele na.. podtrzymywanie przyjaźni. - zakończył spoglądając na nia uważnie. Zastanawiał się nad jej intencjami, czy naprawdę pytała z czystej ciekawosci, czy naprawdę chciała zebrac plotki? Jeśli tak, wystarczyło po prostu otworzyc Proroka Codziennego, tam wszystko było napisane czarnym na białym. - A u pani, pani profesor? Dużo sie działo w Hogwarcie od '77?

Słuchała go spokojnie, ale czuła, że wiele z niego nie wyciągnie. Trudno.
-Niewiele się działo. Szkolna rutyna, którą doskonale znasz.-powiedziała spokojnie.
A potem wróciła do rozmowy z profesorem Flitwickiem dając spokój Severusowi. Chyba nie było sensu się z nim bratać. Ślizgon to Ślizgon, raczej przyjaciółmi nie zostaną, co na tabene w pełni się sprawdzi
Tak więc Snape miał spokój, niech zajmie się swoimi sprawami.

Alice wraz z koleżankami weszła do sali i szybko zajęły swoje miejsca. Rozmawiały, chichotały, co rusz się z kimś witały. Dziewczyna jednak co jakiś czas obrzucała wzrokiem okolice stołu Ślizgonów szukając swojego nowego kolegi wzrokiem.
-Kogo tak szukasz?-zagadnęła jedna z koleżanek.
Blondynka uśmiechnęła się lekko.
-Znajomego. Jakie przedmioty wybrałaś?-odpowiedziała szybko zmieniając temat.
W sali było głośno i tłoczno, uczniowie czekali na rozpoczęcie uczty, na przemówienie dyrektora... W końcu udało jej się (chyba) wyłowić wzrokiem z tłumu ciemną czuprynę Alastaira. Nie była jednak pewna czy ją zauważył i czy to na sto procent on, więc tylko się uśmiechnęła i lekko, dyskretnie uniosła dłoń w pozdrawiającym go geście.

Alastair dał się ponieść tłumowi czarnych szat powoli kołując do szarego końca zielonego stołu. Kiedy był na miejscu przysiadł z ponurą miną, nie zajmując miejsca nikomu. I tak zbyt wielu by się nie znalazło, którzy chcieliby z nim siedzieć. W Slytherinie siadanie na końcu stołu oznaczało najniższe szczeble społecznościowe domu, ale jemu to nie przeszkadzało. Było mu dobrze właśnie tak, nikt przynajmniej nie zwracał na niego uwagi.
Z zaiteresowaniem spojrzał po sali widzac Alice i pomachał jej.

Nie minęło dużo czasu jak dyrektor powstał ze swojego miejsca i w sali niemal natychmiast zapadła cisza. Wszystkie oczy zwróciły się na twarz Albusa, który powiódł niebieskimi oczami po zebranych twarzach.
-Witam Was drodzy uczniowie w pierwszym dniu nowego roku szkolnego. Mam nadzieję, że wszyscy wspaniale spędziliście wakacje i jesteście gotowi do naoliwienia waszych zdrewniałych i omszonych mózgownic podczas pierwszego tygodnia. Jak zwykle rozpoczniemy od przydzielenia nowych uczniów do ich domów. Pani profesor...-powiedział dyrektor i przeniósł wzrok na profesor McGonagall, która wstała i zaczęła wyczytywać pierwszorocznych. Każdy podchodził, zakładała mu wtedy Tiarę Przydziału. Szło całkiem sprawnie.
Kiedy ostatnia już osoba zajęła miejsce przy swoim domu dyrektor znów wstał.
-Zanim rozpoczniemy ucztę pragnę przypomnieć kilka ważnych zasad. Wstęp do Zakazanego Lasu jest absolutnie zabroniony, podobnie jak wychodzenie z dormitoriów po godzinie 22. Pan Filch pragnął również bym przypomniał o wycieraniu butów przed wejściem do Zamku.-powiedział z lekkim uśmiechem majaczącym gdzieś w kącikach ust.
-Pragnę też przypomnieć wszystkim uczniom na piątym roku o czekających ich SUM-ach oraz siódmoklasistą o Owutemach. Mam nadzieję, że przyłożycie się do nich należycie. A teraz...-tu dyrektor klasnął w dłonie-...Niech rozpocznie się uczta. Smacznego!
Na stole pojawiły się smakowite jadła i napoje, a wszyscy od razu stracili zainteresowanie stołem nauczycielskim. Wszyscy rzucili się na jedzenie.

Al wywrócił oczami słysząc przemówienie dyrektora. Omszałe mózgownice? Praktycznie większość tej szkoły je posiadała, a juz szczególnie Gryfoni.
Kiedy pojawiło się jedzenie dośc niechętnie zabrał się za nie, czując, że wcale nie ma apetytu i nie jest skory do jedzenia przy innych. ubił wstawac wcześnie i spozywac śniadania kiedy jeszcze nikogo nie było w pobliżu.
Kiedy się najadł, a prefekci zgarnęli pierwszaków, wstał od stołu i razem z innymi Ślizgonami ruszył w kierunku lochu ostatni raz rzucając spojrzenie w kierunku stolu Ravenclaw szukając wzrokiem Alice. Kiedy ją zobaczył pomachał jej na dobranoc i zniknął na schodach prowadzących do lochów.

zt

Słuchała uważnie przemowy dyrektora, klaskała gdy nowy uczeń był przydzielany do ich domu. A potem jak reszta zajęła się pałaszowaniem wspaniałych pyszności, które pojawiły się na stole. Jednak jej wzrok co jakiś czas wędrował w stronę stolika Ślizgonów, a dokładnie jednego z ich końców, gdzie siedział Alastair.
W końcu kiedy jej znajomi skończyli jeść wstali i cała grupą skierowali się do wyjścia. Prefekci zbierali pierwszoroczniaków, więc warto było ulotnić się przed nimi, bo jak wiadomo potem robił się korek przy wejściu albo na schodach. Lepiej było tego uniknąć.
Zawiesiła się na chwilę przystając przy wrotach do sali rozglądając się za brunetem, ale zaraz zawołana przez koleżankę poszła do swojego dormitorium.

zt